Sławni Polacy - Lampa naftowa Ignasia Łukasiewicza

W ramach zajęć wakacyjnych poznajemy mniej lub bardziej Polaków, którzy dzięki ciężkiej pracy zapisali się na kartach historii.

Cykl rozpoczęliśmy od Ignacego Łukasiewicza, wynalazcy lampy naftowej, naukowca i patrioty.
Podróżując wehikułem czasu przenosimy się do czasów dzieciństwa naszych bohaterów aby sprawdzić, jakie umiejętności stały u podstaw ich sukcesu, a wszystko w formie wierszowanej :)
 A oto historia Ignasia Łukasiewicza:

Michał Danecki

„Lampa Ignasia Łukasiewicza”

Witajcie odważni w czasie podróżnicy
w tej zwykłej na pozór, miłej okolicy.

Dziś czeka was wszystkich przygoda bombowa!
Zaczniemy ją blisko okolic Tarnowa.

Tutaj dość dawno, bo przed dwustu laty,

w domu kochanej mamy i dumnego taty,

na świat przyszedł chłopiec, najmłodszy w rodzinie,

a rodzice Ignaś dali mu na imię.

Gdy tylko nauczył się słów swoich pierwszych,

nie pisał książek i nie mówił wierszy,

lecz co może potwierdzić i ciocia i niania,

bez przerwy zadawał o wszystko pytania.

A co to? dlaczego? a czemu? i po co?

Dlaczego wilk wyje? a gwiazdy są nocą?

A czemu to mrówka jest taka malutka?
Dlaczego na  skrzyni przypięta jest kłódka?

I pytał i pytał calutkimi dniami…

Wszędzie dookoła sypał pytaniami.

Aż wreszcie jego tatuś mówi to mamusi:

"kochanie, Ignacy do szkoły pójść musi!"

Tak ciekawski Ignaś z plecakiem i piórem,

pognał w mig do szkoły - chociaż miał pod górę.

Tam od rana do nocy w klasie przesiadywał

i swymi pytaniami belfrów zasypywał.

Kiedy Ignaś mały stał się już Ignacym,

skończył szkołę i zaczął poszukiwać pracy.

A że eksperymenty lubił człowiek wielce,

zatrudnił go aptekarz w ogromnej aptece.

I powiedział poważnie: "na nudę tu nie licz!"

No i się nie nudził - Ignaś Łukasiewicz.

W aptece składników różnych były caaaałe góry,

więc po nocach Ignacy tworzył swe mikstury.

Mieszał różne rzeczy, dodał trochę wody,

popatrzył, potrząsnął, podgrzał i odłożył.

Czasem się udało stworzyć coś nowego:

to kolorowego lub wybuchowego.

Czasem przez przypadek coś mu się rozbiło,

mnóstwo bałaganu wokoło zrobiło.

Więc biedy Ignacy chcąc tego, czy nie,

musiał w swej aptece sprzątać całe dnie…

Pracował Pan Łukasiewicz całkiem należycie,

a tu już za rogiem czekało odkrycie,

które bardzo dużą sławę mu przyniesie…

Gdy lato minęło i nadeszła jesień...

Właściciel apteki pewnego dnia rzecze:

"Ignacy, rzecz dziwną czytałem w gazecie,

że pod ziemią oleju skalnego jest warstwa…

Sprawdź czy by nie można zrobić zeń lekarstwa."

Gdy ten olej Ignacy wziął do swoich dłoni

W głowę się podrapał, nad stołem się skłonił

Badał, mieszał, podgrzewał - lekarstwo nie wyszło

Więc pracować dalej po nocy mu przyszło

A elektryczności jeszcze wtedy tu nie znano…

Więc świecami mieszkanie w nocy oświetlano.

Ignacy nie odkrył lekarstwa na aftę,

lecz ropę naftową przemienił on w naftę.

Co choć przeźroczysta tak jak woda była

to długo i jasno i łatwo się paliła.

Krzyknął więc EUREKA! Niech to piorun trzaśnie!

Tą naftą niebawem świat cały rozjaśnię!

Jednak aby płomień bezpiecznie gdzieś schować,

muszę lampę naftową prędko skonstruować…

I tak za czas jakiś, po staraniach wielu,

Ignaś Łukasiewicz dopiął swego celu.

Na calutkim świecie, w każdym domu prawie,

jego lampa naftowa stanęła na ławie.

I świeciła w pokoju, oraz na ulicach,

aby nocą nie chodzić przy świetle księżyca

I choć teraz żarówki mamy elektryczne,

to nadal jego odkrycie, działa fantastycznie.

W wielu sklepach nadal można kupić nową,

świecącą tak jasno lampeczkę naftową.


Podczas zajęć oczywiście badaliśmy działanie lampy naftowej oraz oglądaliśmy różne frakcje ropy naftowej - od benzyny, olejów silnikowych po wazelinę.